Dag 2

We hoefden alleen nog te wachten op onze koffers. Zodra we die hadden, konden we naar de uitgang, op zoek naar Patrick. Gelukkig hadden we hem al snel gevonden. Maar ja… Op het vliegveld stond gewoon de airco aan. Dus zodra wij de eerste stappen buiten zetten, voelde we de eerste “klap” van het warme en benauwde klimaat. En het was warm! Nu liepen wij ook nog in onze lange broeken en dichte schoenen, dus dat was nog warmer.

We liepen naar de straat om daar op een taxi te wachten. Gelukkig kwam deze al snel aangereden. Vervolgens moesten onze koffers er in. Dat lijkt makkelijker dan het is met zulke grote koffers. De koffer van Natasja lag in de achterbak en die achterbak kon toen al niet meer dicht. De koffer van Fleur werd op de bijrijdersstoel gezet, wat dus betekende dat we met zijn drieën op de achterbank moesten zitten. Maar toen ging de taxi rijden… En we kunnen wel zeggen dat het verkeer hier in China nogal verschilt met het verkeer van Nederland. In Nederland is het verkeer gewoon goed geregeld. Iedereen rijdt op een rijstrook en houdt zich aan een bepaalde snelheid. In China rijdt iedereen zo hard mogelijk en waar hij of zij een gaatje ziet tussen de auto’s links of rechts, propt hij zijn auto ertussen. Of dat nu op een rijstrook is of niet.

Onderweg hebben we ondanks de bijzondere rit wel alvast de eerste plekjes van Xiamen kunnen bekijken. Toen we weer uit de auto met airco stapte, de warmte in, liepen we met zijn drieën naar het huis van Patrick. Ook hier konden we weer heerlijk genieten van de airco. Hier gingen we gewoon even rustig zitten en bijkomen van een lange reis. Ondertussen merkte we een mooie bos bloemen op met mooie roze en witte rozen. We vroegen aan Patrick hoe hij hieraan kwam. Hij zei dat deze voor ons waren. Susie had deze voor ons gekocht. Susie is de (Chinese) vriendin van Patrick. Hij had haar verteld dat we zouden komen en toen heeft zij bloemen voor ons gekocht en ze wenste ons heel veel plezier in China.
Maar we wilden niet de hele dag binnen blijven zitten en wel wat meer zien van de stad.

Dus we gingen weer naar buiten en liepen eerst naar de koffiestraat. In deze straat zit niks anders dan koffiewinkels. Wij gingen ook naar een koffiewinkel om, jawel, een ijsje te eten ;) We hebben nog even op het terrasje gezeten, met een heerlijk windje erbij.

Daarna gingen we op zoek naar een taxi. We stonden aan de kant van de weg en bij de eerste en beste vrije taxi deed Patrick zijn hand omhoog en konden we weer mee met de taxi. Deze bracht ons naar een winkelcentrum. Hier hebben wij eigenlijk alleen maar gelopen en in een paar winkels gekeken. We hebben hier wel een speelhal gezien. Zo groot, zo veel kleuren, zo veel lampen, zo veel geluid. Dit hadden we echt nog nooit gezien. Maar het was erg leuk om een keer gezien te hebben.
Uiteindelijk zijn we buiten nog even onder een soort rieten afdakje gaan zitten.

Ondertussen was het al een uur of 6 ’s avonds en was het etenstijd. We namen weer een taxi terug en gingen kijken waar we iets konden gaan eten. Dit werd Bellagio. Hier kon je uit verschillende gerechten kiezen, maar alles wat je koos deelde je met elkaar. Dus we moesten alles overleggen. We gingen voor de “kipnuggets” (maar dan anders ), spare ribs, een soort pannetje met biefstuk en champignons en natuurlijk de rijst.
Nog voor het eten werd geserveerd waren we aan het oefenen met de stokjes. Zodra het eten was geserveerd was het echt zover: we moesten voor het eerst met de stokjes eten. Het was even een beetje lastig, maar het ging eigenlijk verbazingwekkend goed voor een eerste keer.
De spare ribs aten we toch maar met onze handen, maar die waren niet zoals wij dat gewend zijn. Op deze spare ribs zaten namelijk heel veel pepers. Na 1 hap stond onze mond al in brand en probeerden we die te blussen met water en cola. Oh ja, en rijst. Maar die heeft nog wel even door gebrand. Verder was de rest van het eten goed te doen.

Rond een uur of acht waren we wel klaar en stonden we weer buiten. Het was ondertussen al donker geworden. We liepen terug naar huis en zijn daar lekker op de bank gaan zitten. We waren wel erg moe natuurlijk, want we hadden immers maar heel weinig geslapen. Toch zijn we nog even een film gaan kijken. Hoe langer de film duurde, hoe meer wij inkakten. Toen de film was afgelopen, zijn we gelijk naar bed gegaan en in slaap gevallen.