Dag 5

Vandaag was over het algemeen wel een rustige dag. Zoals elke ochtend doen we het rustig, dus zo ook vandaag weer. Het leek wel of niemand echt zin had om ook maar iets te doen en/of op te schieten. We hebben met zijn drieën een beetje op onze telefoon zitten kijken om te zien of er ergens anders in de wereld nog iets was gebeurd. Het internet hier in China is vreselijk langzaam dus het vergt enige tijd, maar zeker ook geduld. Sommige pagina’s zoals google en facebook zijn hier niet toegestaan. Facebook is best verslavend en dat missen we soms wel. Maar we moeten ook toegeven, het is ook wel lekker rustig. De drang om facebook op te starten is inmiddels al minder geworden.

Het weer is vandaag regenachtig. Een beetje zoals wij dat in Nederland ook kennen, alleen de temperatuur is nog steeds aangenaam. Nadat iedereen eindelijk klaar was, waren we gereed om te gaan. Vanwege het slechte weer hadden we besloten om vandaag iets indoor te gaan doen. We besloten om naar een museum genaamd “Shine good” te gaan.  We hebben inmiddels al een aantal taxiritten achter de rug, maar deze taxichauffeur had er echt de vaart in. Hoe het verkeer hier in China rijdt zullen we nooit aan wennen. Zo asociaal zijn de mensen in Nederland vergeleken hierbij nog niet.

Eenmaal aangekomen bij het museum moeten we nog een stukje lopen. Buiten staan een aantal mooie beelden van paarden, kanonnen en nog meer. Dat belooft wat! Aangekomen bij voordeur ziet het er allemaal wat donker uit… Het zal toch niet?! Ja hoor het museum is op maandag gesloten :(

We besluiten naar de nabij gelegen winkels te gaan. Het zijn er niet veel, maar anders zijn we helemaal voor niets hier naartoe gekomen. Nadat we in een paar kleding winkeltjes en een soort Chinese Mediamarkt hebben rond gekeken, gaan we naar een supermarkt. We zijn al in meer supermarkten geweest hier, maar zo’n grote hadden we hier nog niet gezien. Zo’n grote kom je zelfs in Nederland bijna niet tegen. Er stonden grote bakken rijst waar je zelf een hoeveelheid kan kiezen.
In de diepvries zagen we kippen. En ook dat gaat hier niet zoals wij dat gewend zijn. Alles was zat er nog aan. Van kop tot poten. Alleen de veren ontbraken. Alleen dit gezicht heeft al veel indruk gemaakt. In Nederland zal het ook zo gaan, maar wij zien het liever niet.

Een stukje verderop kwamen we bij de volgende verassing. Het vis gedeelte. In het ijs lagen half opengesneden vissen waarvan je de ingewanden kon zien. Er stond een bak met een klein laagje water. Hier lagen ook vissen in. Deze waren nog niet opengesneden, maar bewogen vrijwel niet. Op de kieuwen na. Ze leefden dus nog. Technisch gezien. Maar dat was niet het enige. Er stonden ook aquariums. Hier zwommen de vissen nog wel. Althans, als ze daar de ruimte voor hadden. Ze zaten met enorm veel in een klein aquarium. Kleine, vieze aquariums. En dan was er nog iets. Iets wat ook niet fijn was om te zien. De krabben. En je raadt het al. Ze leefden nog, maar de schaartjes waren afgebonden met touwen. We weten dat het hier de cultuur is, maar het heeft toch indruk gemaakt. We wisten het, maar nadat je het hebt gezien is het toch anders.

Maar weer terug naar de grote supermarkt. We liepen verder en zagen dat hier niet alleen eten en drinken te koop was. Het was een supermarkt, marskramer, kledingwinkel, schoenenwinkel, speelgoedwinkel en kruidvat in één! Er kwam echt geen einde aan. Alles verkochten ze hier wel. Oh ja, ook bedden. Echt alles.

We hadden de hele winkel wel gezien en gingen weer verder. We hadden een (internationale) bioscoop gezien en wilden kijken wat voor films ze in de bioscoop in China draaien. Toen we daar eenmaal waren bleek echt alles Chinees te zijn. In China kom je veel Engelse woorden tegen. Behalve in de bioscoop. Patrick had ons ook verteld dat er ook wel Amerikaanse films worden gedraaid. Maar niet in deze bioscoop. Dit was dus ook geen optie.

We namen weer een taxi terug naar huis. Het was ondertussen bijna etenstijd. We gingen deze dag bij de Italiaan eten. We hadden daar met Susie afgesproken. Het was vlak bij het huis van Patrick, dus we konden gewoon lopen. We hebben hier gewoon lekker pasta gegeten en Patrick pizza. Gelukkig konden we hier wel gewoon met bestek eten. Alles bij elkaar kostte 214 RMB. Dit is ongeveer €30 bij elkaar.

In de avond zijn we met zijn vieren naar een concert geweest. Of nou ja, Susie noemde het een concert. Het was meer een klein zaaltje met een podium. Er waren niet heel veel mensen. Er begon een bandje te spelen en dat klonk op zich wel leuk. Ze zeiden dat ze acht nummers gingen spelen en wij vroegen ons af hoe ze daarmee twee uur konden vullen. Het bleek het voorprogramma te zijn. Er volgde een tweede band. De band waar we achteraf blijkbaar voor kwamen. Ze heten Pokemon dad. En de muziek die zij maakten viel bij ons niet helemaal in de smaak. Het moest een rockband voorstellen, maar in plaats van te zingen was de zanger meer aan het gillen. Wij waren al snel klaar met de muziek, maar we konden het niet maken om al zo snel weg te gaan.

In plaats daarvan keken wij naar de dansende mensen, waarvan twee specifiek. Deze twee waren duidelijk beïnvloed van drugs. Vooraan stond een man. Iedereen had hem de ruimte gegeven, want als die tegen je aan zou komen werd je gelijk knock out geslagen. Hij zal wel pijn in zijn nek hebben van het headbangen. Achterin stond (of zat, of lag) een meisje. Met haar ging het ook niet helemaal goed. Ze had een aparte manier van bewegen. Over de grond. Tegen de muur.

We waren blij dat het was afgelopen en we weer lekker naar huis konden.