Dag 6

Vandaag begon de dag eens een keer anders. Jawel, de wekker was gezet! Weliswaar om 10 uur, maar op deze manier waren we tenminste wel redelijk op tijd uit bed. Anders is het ook zo zonde van de dag. Hierdoor waren nu allemaal ook wat eerder klaar en konden we dus eerder weg.

We gingen voor poging nummer twee: het museum. Het Shine Good museum. Maar helaas, het zat ons weer niet mee. Zodra wij in de taxi zaten, hadden we door dat we een andere weg reden dan de dag ervoor. Wij begrepen er niks van. Waar brengt hij ons naar toe? Of probeert hij ons gewoon op te lichten door een omweg te nemen? Nee, hij reed niet om. Hij stopte. Wij stapten uit en keken waar we waren afgezet. Een museum! Alleen niet het Shine Good museum. Dit was het Overseas museum.

We waren verbaasd, maar het was ook wel leuk. We zijn hier naar binnen gegaan en tot onze verbazing zijn de musea hier gratis. We konden dus zo door lopen. Er was alleen wel een nadeel. Het meeste stond in het Chinees. Alleen hier en daar stonden er ook Engelse uitleggen erbij. Hierdoor wisten we niet van alles wat het precies was of waar het vandaan kwam. We hadden wel een heel oud paspoort gezien. Althans, het leek op een soort paspoort. En die was Nederlands. Dat is wel gek. Zit je helemaal aan de andere kant van de wereld, kom je als nog spullen uit Nederland tegen.

In het museum kwamen we er al snel achter dat wij “blanken” een grotere bezienswaardigheid waren dan de beelden in het museum. We werden bijzonder veel aangekeken. Sommige hadden nog nooit van hun leven blanke mensen gezien. We moeten zeggen dat dat vrij ongemakkelijk is. Je kan nergens gaan of staan zonder dat er iemand naar je kijkt. Je wordt constant aangekeken.
Op een gegeven moment kwam er een meisje met een camera naar Natasja toe. Ze zei: “Take a picture, please?” Ze liep terug naar haar vriendinnen en Natasja dacht dat zij daar een foto van moest maken. Maar het meisje liep weer naar Natasja, zonder camera. Het meisje wilde met Natasja op de foto.

Na een tijdje hadden we het hele museum wel zo’n beetje gezien. We hadden nog tijd over en besloten voor een derde poging van het Shine Good museum te gaan. Nadat Patrick weer het adres had laten zien, zei de taxichauffeur dat we daar nu waren. We begrepen er niks van, want de dag ervoor waren we wel goed gereden. Het adres bleek uiteindelijk inderdaad verkeerd te zijn. Boven het adres in Chinese tekens stond in het Engels het Shine Good museum, dus daardoor zijn we de dag ervoor waarschijnlijk wel goed gereden. De ene taxichauffeur kan een klein beetje Engels spreken en de ander helemaal niet.
Gelukkig wist Patrick ongeveer de weg en waren we eindelijk bij het Shine Good museum.

Hierover valt niet heel veel te vertellen. Ook hier stond veel in het Chinees beschreven en hier en daar wat Engels. Gelukkig hadden de mensen hier al wel eens vaker blanken gezien. Ze keken wel. En misschien ook wel langer dan dat ze naar Chinezen blijven kijken. Maar zij waren ook wel gewoon in het museum geïnteresseerd. We werden niet constant alleen maar aangekeken.
Nadat we door het grootste deel van dit museum hadden gelopen waren we er toch wel echt klaar mee. We hadden best veel gelopen en uiteindelijk wordt het toch ook wel saai.

We gingen weer naar huis en hebben hier nog even lekker gezeten, totdat het tijd was om weer te gaan eten. Vandaag stond biefstuk op het menu. Volgens Patrick de beste biefstuk die je ooit hebt gegeten. We gingen naar de beste steakhouse van Xiamen.

In dit restaurant spraken ze verbazingwekkend goed Engels. En we moeten zeggen, dat is toch wel erg prettig voor een keertje. We bestelden natuurlijk de biefstuk. Maar ook patat, aardappels, maïs en bonen. We hoefden niet heel lang te wachten tot het vlees eraan kwam. Het werd geserveerd op een grote stenen schaal. Het vlees knetterde nog na. Alles werd aan tafel op je bord gelegd. En het was heerlijk! Je kreeg grote stukken vlees en de smaak was echt goed! Alles wat we erbij kregen was ook heel erg lekker. We hebben deze avond echt heerlijk ons buikje rond gegeten tot er echt niets meer bij paste. En het bijna allemaal op was.

Toen we naar huis liepen hoorden we muziek en zagen we een stukje verderop allemaal vrouwen dansen. Dat is hier dus ook (redelijk) normaal. De vrouwen van gemiddelde leeftijd gaan na het eten dansen om in vorm te blijven. Het was wel bijzonder om dit te zien. In Nederland zal je dit niet snel tegenkomen op straat.

Eenmaal thuis aangekomen hebben we het ook lekker rustig aan gedaan. We hebben een film gekeken. Nadat deze was afgelopen was het wel weer tijd om naar bed toe te gaan.